Article for the second edition of magazine Volonté Générale, about the relationship between the private and the public sphere. In light of current political developments, this articles analyses the performance El Prestamo (the loan, 2000) by Aníbal López (A-1 53167). By breaking the law, this performance explicitly undermines ideas about public and private property, sparking ideas for critical reflection.
Aníbal López (1964 –2014) was an artist and pioneer of conceptual and perfomance art in Guatemala. In the 1990s he and other Guatemalan artists such as Regina José Galindo began creating art “actions” or live art, a combination of street art, performance art, minimalism, and conceptual art. A-1 53167 is the code name (his Guatemalan ID card number) that Aníbal López has used since 1997 to sign many of his art actions as a way to show how he questions codes of information regarding identity. For “El Préstamo,” armed with a gun, A-1 53167 staged an armed robbery by attacking an unwitting passer-by. While receiving the money from his victim, he tells: “This is not a robbery, this is a loan. it will be paid back to your children as visual language.” The stolen money was used to fund his exhibition at the “Contexto” art space, thus transforming the victim into an art sponsor and the spectator into an accomplice in the event.
Excerpt:
‘Dit is geen overval, dit is een lening. Het zal terugbetaald worden aan je kinderen in visuele taal.’ Deze mededeling heeft diepe en verstrekkende gevolgen als het gaat om de rol van kunst: de kunstenaar eist een positive op die niet publiek noch privaat is. Niet voor exclusief gebruik, noch gecontroleerd door het gezag van de staat. Bovendien is het publieke in toenemende mate gebaseerd op particulier bezit: een scheiding tussen de twee domeinen lijkt daarmee overbodig. We moeten voorbij aan de schijntegenstelling tussen het publieke en het private.
El Prestamo posteert zich midden in deze problematiek en is er op uit om het tegengestelde proces van liberalisering in gang te zetten. A-1 53167 wil van kunst iets maken dat in gelijke mate tot iedereen behoort. In plaats van het privatiseren en bezitten van kunst, wil A-1 53167 deze tot een ‘visuele taal voor jullie kinderen’ maken. Het is noemenswaardig dat de kunstenaar expliciet spreekt van kunst als een taal: immers, taal is bij uitstek het gemeenschappelijke. Onttrokken aan status van handelsartikel en geplaatst in de context van het gemeenschappelijke is El Prestamo geen waar dat geproduceerd is om gekocht, geleend, verhuurd of gedoneerd te worden. Noch valt het onder de jurisdictie van de staat. Wat het werk eerder doet, is de kijker te produceren als medeplichtige. De bezoeker die de ruimte van de Contexto tentoonstelling binnenkomt, voelt zich medeschuldig aan de overtreding die gemaakt is in de naam van de kunst. Hij wordt gedwongen zich af te vragen of kunst wel een afdoende excuus is om een misdrijf te verantwoorden. Met andere woorden: het kunstwerk wordt niet enkel iets waar iedereen recht toe heeft, maar ook iets waar ieder individu verantwoordelijk voor is. En dit is precies wat Hardt en Negri omschrijven als de nieuwe politieke ruimte die geopend wordt door het gemeenschappelijke.
> (opens in a new tab)”>Read full article in Volonté Générale (PDF) >>
Volonté Générale is a magazine that focuses on topical issues in society, (world) politics, philosophy, economics, art. It foster the debate among university students, graduates and young academics. The purpose of the magazine is to describe, analyze and question the changing world we live in. What is to be done, and how can young academics contribute to change Volonté Générale starts from the belief that current debates in politics and society are often too superficial. The magazine is not about short-term visions: it aims at initiating an in-depth social discussion about the basic principles of Dutch society, the world and the role that young academics can or should play.
